anlatayım da dinleyin piçler

beyler o dakika işte zaten pişmanlık tavan yapmışken dünya ikimizin de başına yıkıldı, kapı lambır lumbur açıldı ve içeri vartolu huur evladı daldı, sahneyi hayal edin, yerime koyun kendinizi, zaten zütünüz atarken böyle bi durum, orda o lavuğu buruş buruş edebilecekken normalde hiç bişey yapamadan öyle fara yakalanmış tavşan gibi kalmak,ve korku,ve öfke,ve mahcubiyet,ya sarı ben çağırdım sanırsa, nitekim suratıma bakışında sanki bi suçlama var gibi,bi yandan ölümüne korku. sarı derhal toparlandı zaten,ben gibim kanlı pantolonum dizimde sarıya bakıyorum, sarı yüzüme baktı, gözünden yaş süzülüyo, koşa koşa uzadı gitti, aklımı yitirecem, vartolu sırıtıyo, vartolu bişeler söylüyo ama hiç bi kelimeyi duymuyorum, sadece uğultu, çınlama yankı. delirecem.gülüyo,o suratını unutamıyorum.tek bi kelime hatırlıyorum,o kelime vartolunun bi kaç dişine mal oldu zaten,"bin niye haber vermiyosun"...

ulan pişkin, ulan huurçocuğu, züt herif, binler bilen bilir, nokia 5110 telefonum o zaman, pantolonu yerlere döken de o takoz zaten, pantolonu çekerken elime aldım, kemeri takıp vartolunun yanına yürüdüm, hiç bişe hissetmiyorum,dip kısmıyla var gücümle ağzına ağzına 2-3 tane vurdum gülemesin huur evladı bi daha istiyorum tek gülemesin