yalnızlık nedir lan ciddi ciddi cevap verin

bir gece önce gene bu saatlerde ağladım. uzun zaman olmuştu gözümden yaş gelmeyeli. sinirlendim, üzüldüm, umutsuzluğa kapıldım ve ağladım. her zaman olduğu gibi nefes düzenim bozuldu (sanırım astım hastalığının bir hediyesi bu bana). düzensiz nefesle beraber titremeye başladım, yüzüm ve ellerim uyuştu ama sakinleşemedim. önce dolapları yumrukladım sonra banyoyu dağıttım. tekrar yatağa döndüğümdeyse birinin bana sarılmasını hayal ettim. kafamı yaslayıp ağlayabilmeyi düşündüm. ama olmadı. buraya yazdım buradan da cevap veren olmadı. halbuki aradığım bir teselli cümlesiydi. şimdi buraya yazıyorum işte, sakin bir kafayla. buraya yazıyorum çünkü bu sayfalar arsında bununda kaybolmasını istiyorum. gene kimsenin görmemesini istiyorum ve aynı zamanda anlatmış olmayı. hadi hep beraber bir kez daha tıkayalım kulaklarımızı, bırakalım figüranlar acılarını yaşasın. biz başroldeyiz dostlar her birimiz hem de. kendi hayatlarımızın başrolleri. yanlış anlamayın beni ben de elimden gelmediğince sizler gibiyim ama çoğunuzun aksine ara sıra çevreme bakıyorum. neyse çok uzattım, böyle işte kimsecikler yoktu ben ağladım.