tesadüflere inanır mısınız ben pek inanmam

---
Bölüm 8
yüzleşme
-Seni dinliyorum ece
-Bak umut öncelikle şunu söylemeliyim sana dün söylediğim şey vardı ya, hani liseyle ilgili
onaylar gibi kafa salladım
-işte ben seni sonrasında da unutamadım hiç.
Sesi titremeye başlamıştı
-Ama bak burdayız şimdi değil mi
-O kadar basit değil işte.
-Neden ece neden
-Bak seni tüm lise boyunca sevdim ama senden uzak durmamın bi sebebi vardı, olmazdı. -ağlıyordu-olamazdık biz.
-bi sebebi olmalı
-var ama söyleyemem umut lütfen. şimdi de ondan olmaz
-peki şimdi ısrar etmiyorum ama bırakmıycam peşini
Peki ya neden bırakmak istemiyodum, bir intikam dürtüsüyle mi, yoksa aşkım küllerinden mi doğuyordu? Zor bir soru ve ben buna cevap vermek istemiyorum
-Sadece tadını çıkarsak bu anın olmaz mı?
-Olur tabi.
Uzanmıştık beraber şömine karşısında, göğsüme yatmıştı, kalbim bi farklı çarpıyodu. çünkü gözyaşları gerçekti. başka bi şeyler vardı.
45 dakika sonra
-telefonun çalıyo
baktı
-açmam lazım umut önemli... , gitmem gerekiyo, çok acil aşağı inelim mi artık
-peki olur kıyafetlerin kurumuştur, giy istersen ben arabadayım.
-tamam geliyorum.
arabada düşünüyodum her şeyin bu kadar gizli kapaklı olması, ne biliyim şüphelendirmiyo değildi. giyinip gelmişti. kapıyı kitlemek gerekmiyodu çekmek yeterliydi.