kendimi anlatmak

Ben bu gece de dertliyim, bundan önceki gece de, bundan sonrakilerde de öyle olmaya devam edeceğim ama sorun şu ki derdim yok, annem dövüyor şu oluyor bu oluyor diyemiyorum insanlar anlattıkça utanıyorum hissettiklerimden, ne bu dıbına koduğumun hisleri? Kim öldü diyorum, kim yaktı canımı yok. Milyonlarca insanın acı dayanağıyım sanki, onlar yaşıyorlar ben hissediyorum. Sanki süzeğim içimden geçiyor hepsi bir bir. Öyle bir gülüyorum ki gün aydığı zamanlarda, gece ağlayan insanı tanıyamıyorum. içimdeki boşluğa elimi uzatsam hissedecekmişim gibi. Öyle derin, neyim ekgib? Arkadaşım, dostum, annem, babam? Hepsi var birini toprak aldı ama benimleydi bir zamanlar peki neyin can sıkıntısı bu? Bilmek istiyorum, anlatmak istiyorum içimi dökmek istiyorum, yok! Neyin var diye soracak insanlar bunca şey hissediyorum ne hissettiğimi bilmiyorum, ne için hissettiğimi bilmiyorum. Yoruluyorum hayattan, düşünmüyorum madende çalışanı, evsizi, okula gidemeyeni şikayet ediyorum her şeyden, bir bakıyorum benden daha mutlu herkes. Tüm ailesini bir trafik kazasında kaybetmiş adam gülüyor ertesi gün, peki ben? Ben niye gülemiyorum içten?