bıktım yaşamaktan bu nasıl düzen

artık hayattan bi gram zevk almıyorum, içtiğim sigaradan yediğim yemekten, uykudan hiç birşeyden tad almıyorum artık çocukluğumdan beri yalnızım mk, ben böyle hayatın mk, herşeyin mk, bazen intihar edip cehennemde yanmaya bile razı oluyorum amma ve lakin öbür tarafı ve ölümün nasıl birşey olduğunu kestiremediğim için korkuyorum, zaten insan bilmediği şeyden korkar bilirsiniz. yalnızım ben ne dert yanacak bir dostum var ne bir sevgilim, ailem var ancak aramız iyi değil zaten aile içinde pek konuşan sohbet eden biri değilim, monotonlaşmış hayatımı değiştirmek istiyorum ancak bunun için para lazım para da zor kazanılıyor mk ne bilim işte derdimi anlatamayacak kadar yorgun ve sıkkınım artık bi an önce ölmek istiyorum...

Acı Çekene Saygı
tanrı'yla aynı fikirde değilim
intihar edenlerin
cehenneme gideceği konusunda.
kainatın yaratılışına
katılmaktan bıktığında ruhum,
intihar edeceğim ben de
denenmemiş bir yolla.
nerdeyse bütün akıllı kalpler
intihar edip gibtir çekmiş yeryüzüne.
ben ateist değilim, babasıymış gibi
tanrı'ya küsen bir çocuğum.
eğer tanrı intihar edenleri ve nietzsche'yi
cehenneme gönderirse
cehennemde yanmayı tercih ederim ben de,
tanrı dürüstlüğü sever.
tanrı'nın hayal gücünü beğenmiyorum.
ben tanrı olsam
peygamberler göndermez
direkt konuşurdum insanlarla.
ben tanrı olsam
hitler'i iyi kalpli bir yahudi olmakla
cezalandırırdım,
yahut yetenekli bir yazar yapardım onu.
içindeki kötülüğü insanlara değil
tuvallere boşaltırdı
ben tanrı olsam
devletler yok olur
gül kokulu bireyler var olurdu sadece,
atlar çılgın zamanlar koşardı.
ben tanrı olsam
düşünce gücüyle herkesin
istediği karakter olmasını sağlardım,
dünya bir şiirin
yaratılım sürecine dönüşürdü böylece.
ben tanrı olsam intihar ederdim
insanlarla birlikte
acı çekmeyi öğrenemediğim için.
Cesar Mendoza