satanist hikayemi anlatıyorum

tam bu noktada, artık her şeyin
iyice yavaşladığını fark ettim. zaman sanki çok
kısa aralıklarla ilerliyordu. filmlerde olur ya, slow motion
damlalara kadar izlersiniz. işte öyle bir andaydım.
gözümün önünden bir karartı geçti,
tam o sırada midemin olabildiğine bulandığını hissettim,
zaman hala çok yavaştı;
aşkının çığlıkları yankılanıyordu;
ardından bir anda sessizlik yaşandı.
aşkın burnundan kanlar gelerek yere yığıldı.
o anda kafamı geri çevirdim.

pentagramın tam ortasında resmen onu seçebiliyordum.
havada duran bir gölge gibiydi. hiç hareket etmiyordu.
sanki bir yumak kıldan yapılmıştı. hatta en güzel söz,
havada asılı duran is gibiydi.
boyumun seviyesinin biraz altında,
çok ufak seçilir iki göz tarafından hiç hareketsiz bir şekilde izleniyordum.
birden kollarımda ağırlık hissettim;
sol kulağımda çok yüksek bir basınç oluştu.
sırtımın hemen arkasında sanki birisi olduğu gibi bekliyordu,
arapça bir şekilde, ezanın ters okunuşuydu bu.
bir yandan çok uzaklardan bir kahkaha geliyor,
bir yandan da bu ezanı duyuyordum.

korkuyordum, kalbim olduğu gibi atıyordu.
ölecek gibi hissediyordum.
sonra aniden ondan rıza istemem gerektiğini düşündüm.
ona doğru bakıp, içimden rızanı istiyorum dedikten sonra,
hareketsiz vücudumda başımı salladım. ardından boynumda
bir ağırlık hissedip bayıldım.