ibretlik korku hikayesi

Ben kendi arkadaşlarımı öldürecek kadar da şerefsiz değilim. içsem şarhoşta olsam böyle birşey yapmama imkan yok. Bütün suçlu Fatma diye bağırdım. Benim parmağımı kesende fatma. Başka kimse olamaz. Kimse bana düşman değil demi diye bağırdım. Herkes kafasını salladı. Olumlu birşey di galiba bu. Ama bu cinayeti üzerimden kaldırmalıydım. Yoksa bu vebal ile yaşayamazdım. Fatmanın çadırına koştum direk uyuyordu. giberim uykunu diyip saçlarından tuttum. sürükleye sürükleye kampın ortasına geitrdim. Bi meydan dayağı attım o sinirle. Ağzını burnunu döktüm birşeyde yapamadı huur. Sonra kafamı kaldırdım böyle herkese baktım. Bana bulaşırsanız sizi fatmadan da kötü yaparım dedim. Rümeysayı alıp çadırımıza geçicektim. Ama çadırı toplamıştı rümeysa. Neyse dedim. Canan hocadan izin aldım onun çadırına gittik. iç çamaşırları ortadaydı. Çok güzel bi görüntü vardı içleri dolu olmasa bile. Hemen toplarladı orayı rümeysa. Ben görmeyim diye. Ama ben göreceğimi ve yapacağımı yapmıştım. O yüzden rahattım. Neyse yattık. Ben o yorgunlukla uzandım öyle duruyordum.