cin çağırdıktan sonra başıma gelenler

dikkat ettiyseniz çok olağan dışı şeyler yaşamadım üniversite dönemine kadar. içimde sıkıntı vardı, ama gördüğüm, duyduğum şeyleri yaşamıyordum. bir şey olup bitmiyordu, ama bende izleri vardı hala. atamamıştım. gene de evde varlığını anlamlandıramadığım şeyler görmekten, kapıların açılıp kapıldığını duymaktan iyidir. fakat böyle gitmedi bu.
bir süre sonra gene garip bir takım olaylar olmaya başladı. ben tam kafa olarak kendimi toparlamaya başlamışken daha doğrusu toparlamaya çalışırken, olağan dışı olaylar gelişmeye başladı gene.
apartmanın kapısı bir çok yer de olduğu gibi otomatikti. ne gariptir ki ben kapı önüne geldiğimde bina kapısı otomatikmen birisi tarafından açılıyordu. tam giriş kapısının orada kamera var. ben gene olayları mantık çerçevesinde değerlendirmek adına, birisinin benim geldiğimi görüp, kapıyı açtığını düşünüyordum. bir iki böyle devam etti, ama artık olay öyle bir hale geldi ki ben daha kapıya varmadan, kameranın kapsama alanına bile girmeden kapı açılıyordu. ve sanki ensemde birisinin nefesi vardı.