cin çağırdıktan sonra başıma gelenler

arkadaşlar biraz daha yazıp yarın devam edeceğim. bazı arkadaşlar sanırım çok ekstrem şeyler anlatmamı bekliyorlar. havada uçan ya da kafası dönen birisini görmedim arkadaşlar, daha heyecanlı bir şey arıyorsanız ortalık hikaye dolu onları okuyabilirsiniz. daha bu konuda açıklama yapmayacağım. 3.defadır söylüyorum, kimseye kendimi inandırmak gibi bir zorunluluğum yok. sadece şunu söyleyebilirim ki buraya yazdıkça rahatlıyorum, siz ne düşünürseniz düşünün.

bir gazla salona girdim. gündüz olmasının da etkisiyle çok fazla korku ya da endişe duymuyordum evde, ama hala içimde bir tedirginlik vardı. salonumuz da klagib her evde olduğu gibi aynalı, çekmeceli bir dolap var. salona girdiğimde garip bir şekilde etrafı gözlemliyordum. bir insan salonun ortasında neden durup etrafı izler ki? bir süre olduğum yerde etrafı izledim. daha sonra anlık bir tepkiyle aynaya baktığımda, hayatımı karartan bir şey gördüm. inanması zor hakikaten ama, aynada arkası dönük bir kadın silüeti gördüm. bembeyaz'dı, sanki beyaz kefen ile kapanmıştı her yeri. koridor'dan abimin odasına doğru gitti. allahım nasıl bir korkuydu o. gördüklerim gerçek miydi? gerçek olmamasına imkan yoktu ki. gördüm işte, arkamda birisi arkası dönük bir şekilde koridor'dan abimin odasına ilerledi. arkamı dönemedim. bir süre donup kaldım öyle. kendime gelince gene kafamı kaldırmadan ani bir şekilde kapıya ilerledim, anahtarı aldım ve evden çıktım. bizimkiler gelene kadar da eve giremedim. evin etrafında deli danalar gibi geziyordum. park var evimizin hemen yakının da. parka gittim hızlı adımlarla. başka ne yapabilirdim ki. eve girmem mümkün değildi birisi olmadan, bir daha tek kalamazdım o evde.