cin çağırdıktan sonra başıma gelenler

Velhasılkelam abimin arkadaşları geldi. iki kişiydiler. isimlerini vermem mümkün değil, lakin birisini ahmet birisini de mehmet olarak varsayabiliriz. daha önce bir iki kere görmüşlüğüm vardı bu tipleri, fakat ne muhabbetim oldu, ne de samimiyetimiz. zaten arada epey yaş farkı vardı, ortak bir şeylerimizin olması pek mümkün değildi. ayrıca ben çok içine kapanık, daha doğrusu çok sessiz birisiydim. bana dokunmayan yılan bin yaşasın modunda takılıyordum o yıllarda ( pek farklı değilim hala ).

Arkadaşları gelince başladılar bizimkiler hemen gırgıra, şamataya. Boş muhabbetler dönmeye başladı gene. yaşım ufak da olsa, o yıllarda dahi konuştukları muhabbet çok salakça geliyordu. bir insanın tüm hayatı karı-kız, dal-daşak muhabbeti olmaz, olmamalı agalar. bu kadar boş yaşamamalı insan. ulan pekekente bak hayat dersi mi veriyorsunuz demeyin. gerçekten de öyle. hayatı karı kız denkleminde süren insanlar var. evlerine ateşler düşe neyse. o akşam şampiyonlar ligi maçı vardı. Hatta barcelona maçı vardı. Yanlış mı hatırlıyorum emin değilim, zihnim benimle kafa bulmuyorsa Kleivert vs oynuyordu o dönem Barcelona'da.
Maçı izledik, gırgırımızı yaptık derken abimin Ahmet isimli bin arkadaşının aklına bir şey geldi. aralarında sinsice bir gülümseme geçti. ben tabi anlayamıyorum ne olduğunu, fakat onlar daha önce böyle bir şey yapmış olacaklar ki mimikleriyle anlaşıyorlardı.