satanist hikayemi anlatıyorum

şimdi konuyu durdurup, biraz ev ortamından bahsedelim.
bu gelir gelmez odasını komple siyaha boyadı.
"ulan ergene bak" diyordum içimden,
bir yandan da depozito yanmıştı.
başlarda, bu evden hiç çıkmıyordu.
gel oğlum çıkalım diyordum,
ki kendisi de sosyalleşebileyim diye eve davet etmiştim.
ama çıkmıyor, benim de çıkıp öyle çok fazla dolanmamı istemiyordu.
herif kocam gibi karışıyordu resmen.

bir gün dışarıya çıktığımda,
bu evde yoktu.
o gece de gelmedi.
ertesi gün geldiğinde çok yorgun olduğunu söyleyip yattı.
herif garipti, ama tanıdığımdan beri gariplikleri vardı.
gene de itiraf etmem gerekirse, eskiden böylesi garip değildi.
ev arkadaşınız olunca, bütün duyduğunuz efsaneler tek tek başınıza geliyor.
ve ses etmemeyi öğreniyorsunuz.
pis bir herifti en başta.
dediğim gibi ilk zamanlar hiç konuşmaz,
fakat beni konuşturmak için özellikle sorular sorardı.

arada çok ciddi tartışmalara girerdik.
siyaset konuşmayı sevmezdi.
bu yüzden din, toplum gibi sosyolojik veya teolojik konulardan bahsederdik.

bu arada üniversiteyi, benim eve taşındıktan bir kaç hafta sonra bırakmıştı.
ailesi falan öğrenir diye kaydını sildirmek yerine
hiç gitmiyordu.
kocaman evde iki sap otuyorduk.
en azından müzik zevklerimiz ortaktı.
o da ben de metal müzik dinliyorduk.
o gitar çalabildiği için bazen sololara eşlik falan ediyordu.
kısaca bomboştuk.