17 ağustos depremini hatırlayanlar yazsın

ben hatırlıyorum hatırlamakta istemiyorum.ama hatırlıyorum.
iki gün öncesinde sünnet olduydum."ulan rahat rahat yatamadık he".
depremden saatler öncesinde yıldızlar o kadar yakındı ki elinizi uzatsanız tutacaktınız sanki. yakın oldukları kadarda çoktular lan hayatımda hiç o kadar yıldız görmemiştim. depremden sanki sonra hepsi yok oldu.
gece tuvalete kaldırmıştı annem. hafif hafif salandı böyle vitrin falan önce sonra zangır zungur sallandık. korkudan hala nasıl yaptığımı anlamadığım o atlayışımı yapmıştım.bi 3 metre sıçar pozisyondan ileri doğru atılmıştım.zar zor duvarlara çarpa çarpa dışarı çıktık.
büyük bi meydanda toplandık. tabi millet çığlık kıyamet.bi dede de ortalık çok sakin ya milleti biraz telaşlandırayım diye konuşmaya başladı."yok insanların günahlarından oldu yok bu büyük bi kıyamet alameti hepimiz sonu yakındır falan diye".sonra üstümüze kamyon çıkıyodu ama onu salla o uzun hikaye. sonra sabah oldu gece vardiyasından gelen dayım baya şey anlattı "dükkanlar yağmalanmış,bir sürü bina çökmüş falan".sonra bi on-onbeş gün topçularda su deposunun üstünde kaldık. bazı geceler populasyon tüpraş patlıycakmış söylentileri nedeniyle artıyodu bazen azalıyodu. böyle bişeyler oldu işte.