şizofrenik birinin hayatı

Zaten bir çok defa sahip olduğum herşeyi (bi tak yok ama ) bırakıp başka bir yere gitmeyi düşündüm kendime göre yaşayacaktım. Kendi doğrularımla kendi isteklerime göre şekil verecektim hayatıma ama hiç gerçekleştiremedim bunu ve hayatımı okul dükkan ev diye geçirdim hep. sorgulamalarım yüzünden birçok defa intihar boyutuna geldi çok aşırı değilde kafamın allak bullak olduğu zamanlar. kafamda hiçliği canlandırmaya çalışıyordum hep. Nedense hep çocukların çok sevdiği birisi olmuşumdur. Ben büyüklerimin bana davrandığı gibi değilde bana nasıl davranılmasını istiyorsam o şekilde davranıyordum hep çocuklara. Yaşına bakmadan oyun oynarım onlarla gelirler bazen topu dükkanın cdıbına vururlar bende normal bi şekilde cam falan kırılır çocuklar biraz aşşağıda oynayın derim hep onlarda hemen giderler.