hakan günday

büyük ihtimalle cocuklugunu asosyal dengesiz bir babanin,ruh hastasi bir annnenin yaninda gecirmis ve bu sayede muhtesem bir pessimist hayal gücüyle bizlere birbirinden muhtesem eserler sunma imkani olan biridir kendileri.

en sevmedigim yani kitabi alinca kendimi 2 gün icinde bitirmis sekilde buluyorum. kendimi herseyden soyutluyorum

ilk romani kinyas ve kayra,son romani daha en iyi kitaplari bence.

hayatin belki de hic gormedigimiz acimasiz yanini islemesine " vay be boyle hayatlar da var degil mi " dedirtmesine, arkada kalmis, kimselerin görmedigi ama varligindan herkesin az cok haberdar oldugu o duvarlar icinde yitip giden degersiz anlamsiz hayatlara bakisina ve yazarin "pgibopat" hayal gücüne hayran birakiyor.

özet : bu adami okuyun orosupu cocuklari