kızla yiyiştim diye ağzımı kırdı oçları

mesajları okuduktan sonra keyfim iyice yerine gelmişti ama tahmin edeceğiniz üzere cevap vermedim. sevgilisi olanlar bilir, haklı olmak, karşınızdaki insanın sizden affedilmeyi beklemesi ve affedilmek için bir çaba sarfetmesi muazzam bir duygudur. bende bu muazzam duyguyu sonuna kadar yaşıyordum.
ama bir yandan da yaptığım dengesiz hareketin pişmanlığı da vardı içimde bir yerlerde. bir an önce sabah olması için erkenden yattım. ikide bir açıp mesajları okuyor, amsalak gibi gülümsüyordum.
"neyse yarın alırım ben senin gönlünü, iyi geceler." ulan acaba nasıl alacaktı gönlümü? daha önce de yaşamadım ki amk böyle bişey, aklıma hiçbir şey gelmiyordu. ama bu türlü fantaziler kurmayacağım anldıbına gelmezdi, hayaller içinde boğuşurken uykuya dalmışım.
sabah erkenden kalkıp, her zamankinden daha bi özen göstererek üstüme başıma, okula gittim.