amerikadaki 4 senelik lise hayatım

ozamanlarda ergenligin bana agir vurdugu donemler tabiki, kafamda kurdukca kuruyorum yok boyle olucak soyle olucak. cunku amerikaya gelirken hayal ettigim yerle geldigim yer cok farkliydi. her onume gelen hanima cakicam umidiyle gelmistim ben buraya ki amusmuslari gec bir tane duzgun arkadasim yoktu. beni pasif utangac bir ergen haline getirmisti. sifirdan baslamaktan yeni kisilerle arkadaslik yapmaktan korkar olmustum. bizimkilere yalvardim okulumda herhangi bir degigiblik olmasin diye ama pederin bir huyu vardir sevdigi birsey varsa kesin onu alir. oturdugumuz towndan 30 dakika uzaklikta olan baska bir townda ev begenmis. oraya tasinmakta kararliydi. cok kisa bir surede tasindikta fakat okulumu degistirmedim. her sabah annem 30 dakika sabahin korunde beni alip goturuyordu cunku malum okul servisi vermiyordu. bu yaptigimiz sey bir suctu aslinda eger birisi ogrense cezadan kacis yoktu. 1-2 ay sonra bizimkiler beni tasimaktan bir hayli yoruldu ve gozumun yasina bakmadan beni yeni okula transfer ettiler. okul yili ortasi, daha ayak bastigimiz yere alisamama gibi seylerin ustune ustluk kafamda durmadan birseyler kuruyordum. 1-2 haftaya transfer islemlerini tamamladilar.