satanist hikayemi anlatıyorum

bu büyük ailenin bir kısmı büyükşehirde,
bizim çekirdek aile ise büyük şehre bir saatlik uzaklıkta olan bir
ilçede yaşıyorduk. çünkü babam ve annem bizi şehirden korumak istiyordu.
bir tepenin ardındaki o ufak ilçede, daha güvendeydik.
geceleri yattığımda babannemin yaratıkları hep tepenin ardında kalır,
bizim son derece korunaklı olduğumuzu düşünürdüm.
doğal olarak yaşadığımız yer kadar küçük düşüncelere sahiptim.
bir gün babam, dedelerim ve amcamla, erkek erkeğe yola düştük.
bu yolu hiç unutamam. sanki a şehrinden b şehrine giden bir yokuştu o yol.
arkada, iki dedemin arasında, ergenliğe ilk girdiğim senelerde,
babamla amcam önde siyaset tartışırken, arkada dedemlerin arasında,
birden konu benim istikbalim üstüne döndü.
gelecekten konuşmak hep ürkütür insanı.
çünkü geleceğini düşünmek, karanlığını çağırmaktır.
çünkü geleceğini konuşmak, yasaktır ve konuşmamak hep daha iyi kabul edilir.
tabi o zamanlar böyle anlamlandıramıyordum...