1. 26.
    0
    "kürt:
    dağların yüksek kısımlarında, tepelerde yaz ve kış aylarında erimeyen karlar vardır. bu karların üzeri, güneş açınca hafif eriyerek buzlaşır, camsı parlak ve sert bir tabaka ile kaplanır. üst kısmı sert, altı yumuşak kardır.

    bu karın üzerinde yürüyünce, ayağın bastığı yer içeriye çöker ve kart-kürt diye bir ses çıkarır. işte bu sese izafeten sıkışmış kara-yatkın kara kürt kar veya kürtün denmektedir.

    bu gün hâlâ anadolunun bir çok yerinde ve azerbaycanda fırtına ve rüzgârın sürükleyip getirdiği ve çukur yerlere doldurduğu sıkışmış kara kurtuk-kürtük veya kürtün denmektedir.

    yüksek yaylalarda ve karlı bölgelerde yaşıyan türk’lere kürdak’lar denmiştir."

    kaynak: murat belge, 'kart-kurt teorisi'nin tarihçesi, taraf, 13 eylül 2009
    ···
   tümünü göster