cinlerin insanla yaptığı iş birliği

ağzımdan dökülen tek cümle o an beni sanki bir film setinden kurtarıp gerçek hayata döndürmüştü " hayırda senden şerde senden yarabbi, şerlerimi hayır eyle" amin.. bi anda ışıklar geri gelmişti, aslında sıradan bir trafoya kedi kaçma olayı yaşanmiş olmasına rağmen belki bir kaç saniye yada dakikada nekadar çok şey yaşamıştım öyle.. bastı zaman mı diyorlardı bu olaya? öyle biseydi.. yaşadığım bu şeyin adı o bu yana şöyle dursun kendimi kanıtladığımı ve okuduğum onca şeyin yalan dolan olmadığını farketmemi sağladı.. bunu osmana anlatmak istiyordum, hemen telefona davrandım numarayı çevirdim fakat telefonda şebeke yoktu yinede telefonu kulağıma zütürmekten kendimi alamadım bi iki saniye sonra telefondan garip uğlama hirlama veya horlama gibi sesler gelmeye başladı sanki birisi gengirerek konuşuyordu, tüylerim diken diken olmuştu sırtımdan sıcakla soğuk arası anlam veremediğim su dökülür gibi oldu korkarak acaba arkamda biseymi var gibisinden düşünürken telefondakini dinlemektende kendimi alamiyordum, kendime gelmem biraz sürdü o sırada telefonu yere attıgim sırada omzumda bi el hissettim, arkamı dönemedim ama bana şunları fısıldadı ' daha yeni başlıyoruz!'