buzlu bir hikaye

Beyler size kendi hikayemi anlatacağım. Hikaye acıklı filan işte. Gerçek ve yaşanmış bir hikaye aogta atmıştım buradada atiyim dedim belki hoşunuza gider neyse yazmaya başlıyorum.

Babamdan çok şiddet gördüm. Annem bırakmıştı beni babamsa alkolikti eve geç gelir her geldiğinde döverdi beni. 8.sınıfa kadar sürekli dövdü okula gitmeye utanırdım sürekli mor olurdu vücudum. Sizin of deyip ağlayıp bağırdığınız aileden yok benim. Korkaktım sürekli korkardım herkesten arkadaşlarımdan falan. Liseye başladım sonunda kapıdan içeri girdim yine korkuyordum. Suratımda yine morluk vardı. Yakışıklıydm ama suratımda morluk vardı. Kapıdan girdiğimde herkes koyun gibi dizilmişti üzerimdeki kıyafetler buruşuktu. Tanıdık birileri varmı diye sıraya geçtim gözlerim mosmordu kızlar bana bakıyorlardı ama bakıcak yüzüm yoktu çünkü kimseyle muhatap olamıyordum vaktim yoktu ve içime kapanıktım. Biraz incelemeye koyuldum sağ tarafta galiba ülkücü olduğunu düşündüğüm çocuklar vardı orta kısımda popüler ve zengin çocukları havalı şekilde duruyordu kız sayısı daha fazlaydı bazı ergen kızlar da kendi çapında erkeklere bakıyordu yorgundum çok hemde evde herşeyi tek başıma yapıyordum. Lanet hayattan bir beklentim yoktu oluruna bırakmaktan başka çarem yoktu benim acizdim herşeyden bir 10 yıl sonra ne tak yiyeceğimi bilmen yaşıyordum geleceğim yoktu benim. Evden kaçıp sokaklarda yatan biriydim ben. Hayatı çok iyi bilirdim insanlarıda aslında. Neyse Anadolu lisesiydi zeki biriydim aslında ders çalışmadan girmiştim zaten istesemde çalışamazdım.