bu kız benim başıma kalacak toplanın

Tek bildiğim şey, bu şehri bana sevdiren oydu. Kendi ilime dönüyordum onu özlüyordum, geri geliyordum göremedigim vakitlerde gene onu özlüyordum. Terkedileli tam 1 sene olmuştu acaba bu hiçlik tufanında arayış içindemiydim diye kendime sormadan edemiyorum. Okula gitmiştim ondan sonraki gün. Okulda yanıma oturmaya başladı, sınıfta artık tamamiylen bir savunma mekanizması oldu benim için resmen koruyucu melek gibi birşeydi, hani dikenin bile kendi savunma mekanizması varken ben onun tarafından korunuyordum. Yanımdaydı artık sadece yanımdaydı. Ama yanımda olmasına ragmen hep sevgilisi vardı ruhen bedeninde. Fiziksel olarak ben vardım ruh kavramı o adamdaydı. inanın kendimi kötü hissetmem için gerekli sebeplerden biriydi. Okula gidiyordum yazıyordum, yurda gidiyordum yazıyordum. Bu il benim için sadece mazot görevindeydi, mazotumu aldıkça sadece yazıyordum. Okuldan sonra artık yan yanaydık. Bir keresinde elimi omzuna attı ve diğer elimden tuttu. inanın bu nasıl bir yaşam tarzıdır, bu ne tuaf bir yapıdır diye soruyordum artık. Resmen aşık oluyordum ki bir aşık olursam taku yerdim
,