3 yıllık ve çok mutlu bir ilişkim vardı

içimizden biri gözlerini açana kadar devam ettik sarılmaya ve sonunda içimizden biri sonsuza kadar böyle durulamayacağını hatırlamayı başardı. sandalyelerimizi çekip oturduk. seslerimiz gürdü ve gururluyduk. iki laf anca edip hayallere dalıyorduk.

insanlar yaptıklarına şahit olacak başka insanlara mecburdurlar çünkü birinin varlığının fark edilmesi ancak ikinci bir insanın oluşuyla mümkündür. bu yüzden iki kişiden fazlası yersizdir hayatta. işte biz birbirimizin varlığının ispatı olacaktık. iki kişilik bir hayat kurup koca istanbulda, iki kişilik yaşıyacaktık. kurduğumuz hayallerin tamamı bunlar hakkındaydı. ortada böyle derin şeyler varken konuşmak ancak her şeyi mahvedebilir. biz de sonunda susup sadece hayal kurduk