1. 26.
    0
    KOŞMALAR

    AĞIT

    Gönlümde yazdığım bu son ağıta
    Nazîre yaparak coşan dalgalar!
    Hastası olup da geç vakit hekim
    Arayanlar gibi koşan dalgalar!

    Sizin de elbette var bir sızınız,
    Bundan mı geliyor korkunç hızınız?
    Beni de beraber alır mısınız?
    Kederle kabarıp şişen dalgalar?

    Sizinle paylaşmak bu korkunç gamı,
    Bitmiyor bu sonsuz ecel akşamı,
    Bilmem ki bundan mı titriyor gemi?
    Ey dalgakıranı aşan dalgalar?

    Hey Atsız! Çöküyor bir eski direk.
    Baksan da dünyaya titremeyerek,
    Hepimiz beraber haykırsak gerek
    Ey belâ dehrinde pişen dalgalar!..
    1930

    2

    Dumanlı gözlerim bir hayal arar,
    Tan vakti ufukta güneş yanmadan.
    Her güzel dakikam geçer çabucak,
    Tadını içip de gönül kanmadan.

    Benim de çok tatlı bir dünüm vardı,
    Bir elâ gözleri süzgünüm vardı.
    Ömrümde bir gecem, bir günüm vardı,
    Onu da usandım artık anmadan.

    Gün olur, ufuklar gönlümü sıkar,
    Gün olur ki gönlüm âhımdan bıkar.
    Şu yollar hep aynı gurbete çıkar,
    Bir pınar başında durup konmadan.

    Ömründe gülmedin, rahat bulmadın,
    Ölsen de nola ki anılmaz adın...
    Hey Atsız! Yirmi beş yılda kocadın,
    Başında saçların beyazlanmadan.
    1931

    3

    Kılıç da hançer de yaralar ama,
    O keskin bakışın yarası değil.
    Beni bir kez yere çalan bu felek,
    Bir dahi toprağa vurası değil.

    Hey bu ne denizdir, görünmez dibi,
    Şu dağlar dumanlı başımız gibi,
    Üstünde esse de kasırga, tipi
    Neyleyim gönlümün borası değil.

    Gönüller vermiştir sana varını,
    Diyemem: "A yosma düşün yarını",
    Sen böyle güzelken günâhlarını,
    Korkarım Tanrı da sorası değil.

    Demişsin kim: "Bana vız gelir Atsız,
    Kendisi kabadır, sözleri tatsız".
    Ben senin hakkından gelirdim a kız,
    Neyleyim şimdicek sırası değil!

    4

    Burda güneş açmıyor,
    Ümit kuşu uçmuyor,
    Yol yok, kervan göçmüyor,
    Dakikalar geçmiyor.

    Bir kadının meâli,
    Bir yavunun hayâli,
    Bir evin öksüz hâli,
    Gözlerimden kaçmıyor.

    Döndüm vuslat yolundan,
    Yandım fırkat çölünden.
    Tanrı rahmet selinden,
    Bir damlacık saçmıyor.

    Karardı gündüzlerim,
    Kış oluyor yazlarım,
    Dumanlanan gözlerim,
    Uzak yakın seçmiyor.

    Bir gönülüm: Muratsız.
    Bir kartalım kanatsız.
    Kendinden geçse Atsız,
    Dakikalar geçmiyor...
    31 Mayıs 1944

    hüseyin nihal atsız
    Tümünü Göster
    ···
   tümünü göster