iki saat sonra kalabalığın içinde sinemadan

bir dar sokağa çıkan sanki başka birisiydim. düşünüyordum:çağımızda geçmiş yüzyılların bilmediği , kısa ömürlü bir yaratık yaşıyor;
sinemadan çıkmış insan. gördüğü film ona birşeyler yapmış. salt çıkarını düşünen kişi değil. insanlarla barışık. onun büyük işler yapacağı umulur.ama 5-10 dakika içinde ölüyorsokak sinemadan çıkmayanlarla dolu;asık yüzler , kayıtsızlıkları, sinsi yürüyüşleriyle
beni aralarına alıyorlar ve eritiyorlar. saatime baktım. dört buçuğa beş vardı.eve gidip okusam, sözlükte yazsam... ?
durağa yürüdüm. bunları kurtarmanın yolunu buldum. kocaman sinemalar yapmalı. birgün dünyada yaşayanların tümünü sokmalı bunlara.iyi bir film görsünler. sokağa hep birden çıksınlar.. kafamdan geçene güldüm. duraktakiper dönüp bana baktı. kadının biri kaşlarını çattı. sokakta kendi kendine sesli gülünemeyeceğini bilen yoktu.ne adamlar be ,güldüysem güldüm sizene. duramadım orda , eve yürüdüm.eve gitmeyecektim. içimdei sinemadan çıkmış kişiyi öldürdüler. sağ kalan sıkıntılı, kızgın insanlar..hep ölçülü biçili mi davranmak gerek?
kim demiş? başkaları beni eve gidecek sanırken karşıya geçip bir meyhanede içecektim. yolun çivisiz yerinden karşıa geçtim. kayıp giden otomobiller duraksadılar.bir şoför bana sövdü ama umursamadım , devam ettim..