1. 51.
    0
    @42 “Şeriatça bazı savtlar (dinî bakımdan bazı sesler) helâl, bazıları haram kılınmıştır. Evet, ulvî hüzünleri, Rabbanî aşkları iras eden (hatırlatan) sesler helâldir. Yetimane hüzünleri, nefsanî şehevâtı tahrik eden sesler haramdır. Şeriatın tayin etmediği kısım ise senin ruhuna, vicdanına yaptığı tesire göre hüküm alır.” (işaratü’l-i’câz, s. 78; Sözler, s. 382, 687-688)

    imam Gazalî Hazretleri ise (ihyâ, II/279-81) mugibîyi, haram, mekruh ve mubah olmak üzere üç ana başlık altında inceleyerek şöyle der:

    Dünya arzusu ve şehvet hisleri ile dolup taşan kimseler için yalnızca bu duyguları tahrik eden sesler haramdır.

    Vakitlerinin çoğunu buna veren, meşguliyeti âdet haline getiren kimse için mekruhtur.

    Allah sevgisi ile dolup taşan, duyduğu güzel ses kendisinde yalnızca güzel sıfatları tahrik eden kimse için müstehaptır.

    yani Haram diyen de var, caiz diyen de, mekruh diyen de var.
    en iyisi sakınmak gerekir.
    ···
   tümünü göster