ben bu yazıyı sana yazdım

epey zamandır senden nefret ettiğimi düşünüyordum. aslında seninle ilgili duygularım sürekli değişti. dile kolay 4 sene. senle ya da sensiz. senden nefret bile etmiyorumları da geçmiştim baya baya nefret ediyordum da işte 2 gün önce fotoğrafı görünce düştün aklıma birden.
hayattaki en büyük pişmanlığımsın demiştim sana hatırlarsan. bir daha cevap bile vermemiştin. olması gereken de buydu. ne ben seni yaralamak için söyledim bunları ne de sen istemediğin için cevap vermedin. gerçekten hissettiklerimdi bunlar. hala da öyle hissediyorum. sen hayatıma girdiğinde düzelen tek bir yanım olmadı. her şey birbirine dolaştı. seni görünce huzurlu olurum sanıyordum. ayaklarım yerden kesiliyordu evet. ama ben mutsuzluğumun güvensizliğimin üstünü örtüyormuşum meğer.
insan her ne kadar hissedemese de karşısındakinin onu sevdiğine inanmak istiyor. yalan ya da doğru. yanımdaysa ve bana beni sevdiğini söylüyorsa beni seviyordur demektir. ama yoldan geçen kızın saçları kızılsa mesela ondan da hoşlanabilir. sırf hoşlandığı için muhabbet de edebilir. benim saçlarım hiç bir zaman kızıl olmadı mesela. dönüp baktığında sıradanın vücut bulmuş haliyimdir. ama yine de beni sever derdim. seviyor derdim. ama işte şartlar. karakterimiz uymuyor.
hayatta sevgi her şeye yetmiyor lafını bana sen öğrettin. istemeden de olsa hayat felsefesi edinmişim. ne acı. üstünü örtüyorum yine her şeyin bi görsen. sevdiğimden emin olamıyorum. mutluluğumdan emin olamıyorum. kendimden hissettiklerimden emin olamıyorum. bunların faturasını sana kesmiyorum ki. her insanın hayatına onları tokatlayacak bir adi girer derler. benimki de senmişsin işte. şimdi olsa karşımda durmana bile tahammül edemem. gel desen gelirdim git desen beklerdim. her akşam bana almadığın ama görünce aa ne hoşmuş dediğin kuzuya manalar yükleyecek kadar salak birinden neler yarattığını görsen.
yine de sana kesmiyorum faturayı. ben hak ettim ve bedelini ödedim. dedim ya 2 gün önceye kadar sabahları kalktığımda aklıma gelmeyen bir insandın. ama bana arkadaşım dediğin kızla berabermişsin. aklıma düştün evet ama öyle sandığın gibi değil. gecelerce düşünüyorum allah'ım ben gerçekten bu kadar değerleri olmayan biriyle miydim diye ? hayatta kendine ve sevdiği insanlara belirsizlikten başka bi şey vermemiş bir adam için mi sürekli acı çekmişim.
ne acı ki bitsin istememiştim ama sonunda ben bitirdim. bunun aşk olmadığını söylesinler. en azından aynı şeyleri tekrardan hissedeceğime dair bir umudum olsun. hoşçakalı bile haketmeyen bir insanmışsın sen. konuşmaya bile değer bulunmayan. seninle konuşarak kandırdığım insanlara yazık. seninle aradığım o huzuru ben sensiz bulmuşum meğer. gerçekten bu hayattaki en büyük pişmanlığımmışsın. neyseki ucuza gelmişsin. verilmiş sadakam varmış. senin deyiminle haydi sana eyvallah.