sözlüğün ilk interaktif zombi hikayesi

hepsi durup tankın yeri titreterek ilerlemesini izledi sonra bi süre. 'neden bu tarafa döndünüz ki siz' dedi bay gordon etrafına bakarak. mugibi arka cebinden haritasını çıkardı ve ona buldukları kesitmeyi gösteri. 'akıllıca ' dedi bay gordon neşeli neşeli, kendi çocuklarıyla gurur duyar gibi guruba baktı . bop arkasına baktığında onları az önce takip eden enfektelerin şu anda kaldırım deseninden başka bişe olmadıklarını gördü ve ona asıl garip gelen ise bu manzaranın ona iğrenç değil de komik gelmesiydi. bay gordon ne düşündüğünü anlamıştı sanki bop'un. 'onlar tanıdığımız bildiğimiz insanlar değiller artık. üzülmediğin için kendini suçlama' dedi bop'a ve diğerlerine döndü; 'saat geç oldu. gece kalıcak bi yer aramaya başlayalım ki karanlıkta dışarda dolaşmayalım.'. dedi. böylece soyuldukları gece yaptıkları gibi guruplara ayrıldılar -ki bay gordon hiç bi guruba katılmamış ve tek başına aramaya koyulmuştu- ve mezarlığın karşısındaki apartmanların etrafında dolanarak gece konaklamak için uygun bi yer aramaya koyuldular. çok geçmeden bay gordon'ın ıslığı duyudu. yanına gittiklerinde onun bir apartmanın 3. katında olduğunu gördüler. apartmanın bahçesinde ise yaşlı bir kadın yüzü koyun yatıyordu. 'evin sahibi biraz zorluk çıkardı da' dedi bay gordon neşeyle, 'borulardan tırmanın' diye bitirdi sözünü ve içeri girip evi taramaya koyuldu. ev üç oda bi salon genişliğindeydi ve doğuya baktığı için akşamın bu saatinde pek ışık almıyordu. bay gordon odaları temkinle tek tek dolaştı ve 'yaşayan' kimse olmadığını görünce salona geri geldi