1. 1001.
    +3
    öğle vakti olduğunda yürüyüşlerine başlayalı birkaç saat çoktan geçmişti. konuşmayı bırakalı ise 1 saat kadar olmuştu çünkü kimse enerjisini boşa harcamak istemiyordu. yol yokuş yukarı uzadığında artık dayanacak güçleri kalmamıştı ve neredeyse birbirlerini çeke çeke tepeye çıkarmışlardı. daxpha diğerlerine yolun aşşağısını gösterdi, yokuşun tepesindelerken ; 'mezarlık işte orda beyler' dedi. mugibi haritayı çıkarıp çevrede, aradıkları mezarlığın o olduğuna dair işaret aradı ve mezarlığa bağlanmak için yürüdükleri ana yolla birleşen sokakları sayıp doğru mezarlıkta olduklarından emin oldu. gittikleri yöne göre mezarlık yolun sağ tarafında kalıyordu ve mugibi'nin kestirmeden gitme planına göre mezarlığı geçtiklerinde sağa dönmeleri gerekiyordu. yokuş aşşağı inmeye başladılar böylece. artık kelimenin tam anlamıyla tükenmiş ve bütün enerjilerini kaybetmişlerdi. bunun sebebi sıcakta susuz ve aç yürümekten daha öteydi, bunun sebebi umutsuzluktu.
    ···
   tümünü göster