30 yasında kariyerim sıfır sıfır sıfır

@10 büyümek iki türlüdür. iki şekilde tanımlanır yani

ya gerçekten hayattan doyum sağlamanın yolunu yani avlanmayı öğrenen birisindir yani sözleri tavırları kısıtlamayı ve gerçekten her an farkındalıklı olmayı düşünmeyi gerektiren bir hayat, gerçekten hassas bir algı ile yaşamak ya da bir takım idealizmlerle evcil takılmaktır. tutkulara gem vurmaktır. sen bu ülkeyi seçtim diyorsun ama muhtemelen sen basit bir küçük mutluluk masalını seçtin. türk toplumu gibi sorunlu bir toplumda bu kendini her gün kendini kandırmaktır. ne evlerin ne sokakların ne binaların şekli duruşu düzenlenişi ne de insanların ifadeleri sözleri düşüncesi ne de gazetelerden okuyacakların bu masalı kurmana izin vermez. masal prensi olacaksan belçikaya git veya iskandinav ülkelerinden birine ve mücadele azmin varsa yine yurtdışına çık derim sana ama azimliysen ingiltereye veya almanya abd gibi ülkelere git ve oradaki toplumun gerçek bir üyesi olmak için çabala. buna değecektir emin olabilirsin orada gerçek organik bir toplum bulursun

30 yaşındayım diyorsun 80 kuşağına aitsin sen ve o kuşak türkiyenin kayıp kuşağıdır
sana verilen ve öğretilen hiçbir şey okuldaki eğitiminden pedegoji anlayışından ve etraftan aldığın ahlak anlayışından yaşam biçimine kadar her zaman değişim içinde olmuştur ve senin öğrendiğin tek şey aidiyetsizliktir

ben sana zengin ol demiyorum emeğinin karşılığını alabilmelisin diyorum

zenginlik çevre olmadan hiçtir. hayatta ağırlığı sadece belli bir şey üstünden varedersen mutsuz olursun para dahil

sen zengin olma iyi kazan ama bunu insan biriktirerek yaparak koşut ilerle hem dostluğa sosyalliğe doy hem de paranı kazanarak dozunda ilerle sonra günün birinde dolar milyoneri olsan yine bozmaz seni

ne yaptığını biliyorsan zenginlik hayali doğru bir hayaldir ama içi boş şekilde hayatta eylemsiz bir insan olarak köşende züt büyüterek kurulan bütün hayaller anlamsızdır para, sevgili, rock yıldızı olmak vs vs herşey yani

edit: hayattan gerçekten doyum sağlamayı hafife aldığını düşünüyorum