1. 651.
    +3
    Dünyadan ilişkim kopmuş bir şekilde evde öylece oturuyordum. Asosyal biri olup çıkmıştım. Sedat'a da uğramaz olmuştum. Zaman artık benim için değersiz bir kavramdı. Babam'da bu halimi görüp içten içe çürüyordu.Bir çıkar gözetmeden benim halime üzülen bana yardım etmek isteyen tek bir ailem kalmıştı. Küçücük şeylerden dolayı ailemi kırdığım için kendimden hergün ama hergün nefret ediyordum.Bir insan neden, nasıl kendinden nefret ederdi ki ?Bazen içerden sesler duyuyordum. Annem benim düzelmem için tek çare'yi evlilik olarak görüyordu.
    ···
   tümünü göster