yeni bir başlangıç mı

toplum,
dayatmalar.
doğru bildiğiniz yanlışlar.
madalyonun iki yüzü vardır.
ve sizler tek taraflı görüyorsunuz hala.
eğer her yönünü görmüş olsaydınız,
burada yazılanların sadece birer yazı olduğunu görürdünüz.
-iş kazası, bir inşaat işçisi için ölüm demektir.
bir muhasebeci için ise evrakların üstüne çay dökülmesi.
-kar yağması, çocuklar için eğlence,
evsizler için ölüm,
yakacak odunu olmayanlar için ölüm,
zenginler için ise hiç bir anlam ifade etmez.
-cahiliyet, bir çocuk için annesinin okuma yazma bilmemesi,
bir toplum için geri kalmışlıktır.
-kutsal kitaplar, inanmayanlar için saçmalık,
toplum için öylesine bir kitap,
inananlar için bulunmaz bir rehber.
-terörist, bir amerikalı için müslüman,
bir türk için pkk,
bir filistin için israildir.
-savaş, zenginler için bulunmaz fırsat,
komutanlar için ölüm,
askerler için amaç,
halk için ölümdür.
-huzur, bencil insan için cebini doldurmak,
fakir için evine ekmek zütürebilmektir.
-bayramlar, ailesi olanlar için bir anlam ifade eder.
ailesi olmayan birisi için hüsrandır.
-kurnazlık, kendini zeki zanneden bin için banka kuyruğunda sigara içmeye çıkmıştım diyip araya girmek,
zengin için bir başkasının hakkını yiyerek kazandığı ihaledir.
-internet, ufku dar olan adam için okey oynamak,
abaza için karı-kız,
aklı selim insan için bulunmaz bir nimettir.
-saygı, bir çocuk için büyüklerinin elini öpmek,
bir genç için otobüste büyüklere yer vermektir.
-eğitim, toplumun gözünde diplomadır, üniversitedir.
toplumun yanıldığını farkedenler için ise her türlü yeni bilgidir.

toplumun bir çok dayatması var ve bunlar sadece bu yazıya başladığımda aklıma gelenler.her insan farklı bir kader yaşıyor, farklı olaylar gözlemliyor. tahminde edebileceğiniz gibi benden sadece bir tane var. ancak sizler daha kalabalıksınız. sizler her gün farklı insanlarla karşılaşıyorsunuz, farklı insanlarla ilişki kuruyor ve dialoga giriyorsunuz.her şey çok gariptirki toplumun doğru olarak benimsediği her şey, doğru olarak kabul ediliyor.bir şeyin "doğru" olması, insanların veya toplumun onu doğru bellemesiyle alakalı değildir. Fakat yine de doğası gereği kusurlu olmaya mahkum insanın doğruları doğru kabul ediliyor bu hayatta. idamlar, karalamalar, eğitim, adalet hep bu insanın doğrularına göre şekillendiriliyor bu dünyada. Medya, insanların sevmeleri gereken kişileri nefret ettirebiliyor, nefret etmeleri gereken kişileri sevdirebiliyor. Korkmaları gereken şeye alıştırabiliyor, alışmaları gereken şeyden korkutabiliyor. Zira insanlardan oluşan bir dünyanın doğrularını belirlemenin yolu, bu insanlara doğumlarından itibaren bir şeyleri "doğru" diye dayatmaktan geçiyor. insan onu doğru kabul ederse, o şey doğru oluyor.