hatalar yanlışlar inanışlar kaybedişler

çok moralsizdim. yine okulu pek giblememeye başlamıştım. hergün aklımda neden ben diye sorular geçiyordu. dibe vurmuştum tekrardan.
o somestır da tökezledim. aileme de dersler çok zor söz düzeltecem dedim.
2012 olmuştu artık. yavaş yavaş toparlanmaya başlamıştım. bir yandan derslerime ağırlık veriyordum diğer yandan da twitter da yazılar yazıyordum.
o dönem twitter da takipedenitakipederim hastagi modaydı. helin diye bir kızla tanışmıştım twitterdan. bugün bile en sadık arkadaşımdır herşeyimi bilir sohbetimiz derindir. o bana derdini ben ona derdimi anlatıp baya baya bir birimizi teselli ediyorduk. kız zaten ablamın yaşındaydı. 4 yaş fark vardı aramızda.
derken yaz ayı geldi ve sömestırı sorunsuz geçmiştim. ablamda bizim köylü bir çocukla nişanlanmıştı. eylülde düğünleri vardı.
çocuk dil sınavını verip oturma iznini kazanmıştı ve haziran ayında 2 haftalığına almanya ya geldi.
onun akrabağları bize ziyarete geliyordu. bir gün babamın dayısının oğlu geldi bize. tanıyorum onları da yani yılda en az 1 kez bir yerde denk geliyorduk. o kişi bizim damatlada akrabağydı ve ailecek bize ziyarete geldiler. en ufak kızı benle aynı yaşta. görüştüğümüz yerde merhaba merhabamız vardı sadece. onlar bize 350 km uzak bir şehirde kalıyorlar. neyse. geldiler oturduk çay içtik sonra biz gençler dışarı çıktık. kızın adı hilal. ablam eniştem ve hilal çıktık gezmeye. daha önce nasıl farketmemiştim onu anlamıyorum. bayada iyi anlaşmaya başlamıştık. o gün bizde kaldılar ve ertesi gün tekrar evlerine döndüler.