hatalar yanlışlar inanışlar kaybedişler

o anki sinirle hemen yengemi arayıp olayları özetledim. oda hemen buraya gel konuşalım dedi. aramız 12 km atladım arabaya gittim yanına.

+yenge nasıl olur bu. neden yenge. niye böyle birşey yaptı
-bilmiyorum bende inanamadım sen yazdıktan sonra
+yenge resmen alay etti benimle. benimle yahu. elinde büyüdüm sayılır. o da yeğenin bende yeğeninim. hakettim mi bunları ben
-tamam sakin ol arıyorum ben onu şimdi.

yengem hemen telefonu aldı ve ablasını arayıp iki naber nasılsından sonra yeğenini istedi telefona.

+alo teyzecim
-sen ne yaptığının farkındamısın hülya
+üzgünüm teyze inan böyle olmasını istememiştim
-ne diyorsun kızım sen. çocuk oyuncağı mı bu iş. kaç yaşındasın sen.
+yenge cidden çok iyi bir insan. yani gerçekten sevilmeyi aşık olunmayı hak eden bir insan. beni de mutlu edebilecek tek insan o ama bilmiyorum
-lafı eveleyip geveleme neden yaptın
+çok hoş zarif bir çocuk. evet içimde ona karşı birşeyler oluştu ama teyze sende biliyorsun durumları. annemi kardeşlerimle tek bırakıp nasıl gelebilirim ben almanya ya
-bunu o çocuğun duygularıyla oynamadan önce düşünecektin.
+özür dilerim
-peki tamam ben koşucam onunla
+tamam teyzem çok özür dilerim

tabi ben bir yandan bu konuşmaları dinliyor istemsizce gözümden yaşlar akıyordu. neden ben diye soru sordum kendime. bir sigara yaktım yengem iki teselli etti daha sonra eve döndüm tekrar.
nasıl bir duygudur bilmiyorum ama günler geçtikçe daha çok aşık olmuştum. derslerim kötüleşmişti. okula gitmemeye başlamıştım yine.
ara ara ben ona yine yazıyordum. iki naber nasılsın sohbetinden sonra tıkanıyordu konuşma resmen.
sömestır sonu gelmişti. kötü notlarım yüzünden o sömestırı tekrarlamam gerekti. yine birşey beni engellemişti. yine dibe doğru gidiyordum koşar adımlarla.