1. 1.
    +1
    @8 panpa kısa öz anlatıyorum...

    ben hayatım boyunca yalnız büyüdüm.. annesiz babasız..
    sonra 20 yaşımda intihara karar verdim..
    ettim olmadı..
    sonra pgibologa gittim bi kızla tanıştım orda
    o da intiharı denemişti..
    tanıştık ettik..
    ben hep yalnızken benim gibi hayattan darbeyi yemiş birisini bulduğumda onunda benim gibi elinde tek çizgi olacağına inanırdım..
    (100.000 insanda bir görülen bir durum.. elde dümdüz tek kalın bir el çizgisi olması.. normalde insanlarda iki kısa çizgi vardır)
    her neyse bi baktım bunda da var..
    o da intiharı denemiş ben gibi..
    o da hayattan darbeyi yemiş hayatı ben gibi algılıyor..
    o da hayatı boyunca yalnız vs..

    sonra sevdik birbirimizi..
    noldu biliyon mu
    kız benle hayatı yaşamayı öğrendi..
    o buhrandan kurtuldu.. hayatı sevmeyi öğrendi..
    gitti senle uğraşıcağıma gider mutlu biriyle daha mutlu olurum dedi..
    tipsiz kürdün birine onla çıktı..beni aldattı bunları ayrılmadan yaptı bir de..

    ben ise 2 yıl geçti hala unutamıyorum..
    hala her sabaha onun duvarda asılı resimleriyle uyanıyorum..
    ona şiirler yazıyorum..
    kendi kendime onla konuşur gibi konuşuyorum vs..

    öyle..

    edit:yakışıklı bişeyim.. o da çok ahım şahım birisi değil hatta resmini görenler bu mu lan falan diyor..
    bana da artık güzel gelmiyo kız.. ama hikayeyi unutamıyorum işte.. olmuyo mk..
    yanlış ata bütün paramı bastım..

    güzelliğe hiç bakmadım hiç de bakmam.. benim derdim her zaman beni anlayabilecek
    beni hiçbi zaman terketmeyecek onu içimde hissedebileceğim ve beni içinde hissedebilecek ruh ikizi gibi birisi bulmaktı..
    buldum sonunda dedim o da böyle yaptı... durum bu

    al her sabah bunu dinliyorum:
    https://www.youtube.com/watch?v=B943eCXFlM4
    ···
   tümünü göster