hayatımı siken ev arkadaşımı anlatıyorum

Şu hayatımın üzülmekten helak oldugum bölümü için o kadar pişmanım ki beyler. sorunum kendim ileymiş kardeşim benim.Ben niye kendimi bitiriyorum. giberim kızınıda derdinide. kural 2 kimseye güvenme. Beyler geçmiş zamandan pişman olmanın bi güzel yanı var insanı olgunlaştırıyor. Bundan sonra dünya umrumda değildi beyler kısacası. Atlıyodum arabaya her mekan'a her yerede girebiliyordum. Kızlara fazla değer vermiyodum.Bu huurlarında amacı oymuş zaten ilgi göstermeyince onlar geliyor.(Sözlükteki kız kardeşlerim hariç beyler onlar kızın dibidir :d)Neyse artık hayatım tahmin edemeyeceğiniz kadar iyiydi beyler. Günlerden çarşamba'ydı yanlış hatırlamıyorsam. Evden cıktım işe gidicem.Tam o anda melek çıktı karşıma beni bekliyormuş. Konuşabilirmiyiz dedi bana. Beyler yalan filan değil yüzüne bile bakmadan atladım arabaya, bastım gittim oradan.Çünkü biliyorum konuşursam geri dönücektim. Neyse ailemle aram çok iyiydi. Sonra araba yüzünden bozulmasın diye gittim kendim söyledim beyler. Böyle böyle oldu emreyle beraber aldık. Yarısını ben yarısını o kattı filan. Yalan söyledim çünkü onun arabası dersem evden bile kovabilirdiler beni. Bizimkiler bu madde olaylarında biraz hassas.