öğretmeninizden hiç dayak yediniz mi

1 metrelik cetvel vardı elinde, geliyordu. öyle korkunç geliyordu ki, etraf kararmıştı tamamen, yalnızca onu görüyordum. gelişini... hayal ediyordum, bundan öncesini ve bundan sonra olacakları, yapmam gereken tek şeyin durmak oldugunu bılıyordum. kaçsaydım daha hiddetli yiyecektim o cetveli, biliyordum. niçin, neden diye soruyordum kendime. yalnız 5 dakika derse geç kalmıştım o kadar, napabilirdim ki.anlatamadım. gözlerim yaşardı.
ve gelmişti, bir kısrak gibi dikildi önüme, o an zaman yavaşlamıştı benım için... cetveli kaldırıp kafama vurmasıyla kırılması bir oldu.ve o günden beri, hayatın ne demek oldugunu, kurduğum bulutüstü hayallerin ne kadar sahte olduğunu anlamıştım, anlamışlığımın verdiği farkındalılık benı mutlu etmiyordu açıkçası...