gelin beyler azcık dertleşelim

çocuklugumdan beri hep aile sevgisi görmüş biriyim ailenin en küçük bireyiyim. babam cok iyi bir adam cidden hayatımda gördügüm en karakterli şerefli insan ama cok da geçimsiz biri beyler inatcı degil ama geçimsiz yani. allah ondan razı olsun açlık filan bilmedim hiç hayatımda. yanliş anlaşilmasın yani de küçüklügümden beri mesela bigibletin zinciri atmıştır yolda giderken hemen kötülerdi yok beceriksiz filan içinden küfrederdi. sinirlenirdi hani bilirsiniz dövse bu kadar üzülmezsiniz aşagılanmazsınız. benim amcamlar tembel insanlardı yıllarca kendi mallarını yediler sonra fakir kaldılar filan. benim babam hiç sevmezdi amcamları (hepsini daha dogrusu kardeşlerinden 1i hariç hiçbirini sevmezdi) hep amcamlara benzetirdi. böyle diye diye benim özgüvenim azaldı kendime biliyordum yaptıgım yanlişin o kadar abartılmıcak bir şey oldugunu ama babam öyle dedikce özgüvenim azaldı tabi büyüdüm ergenlik filan lise derken meslek lisesini okudum beyler dağın başında tak gibi bir liseydi hiç sevmiyordum. pgibolojik sorunlar başladı 4 yıldır pgibolojik sorunlarla ugraştım. artık merhaba merhaba naber naber o kadar muhabbet ediyorum arada gidip bişiler tartışıyorum ama abartmıyorum.