2006 yılında yaşadığım korkunçlu olayım

Kapiyi açan 65-70 yaşlarında surati yillardir utulenmemis gömleği andiran ama bir o kadar da şirin bir teyzeydi
Aramizda geçen diyalog :
+salih amcaya bakmistik teyzecim ...
-hayirdir oğlum esiyim ne oldu
+acilen konusmamiz lazim teyze evde mi kendisi ?
-evde oğlum bekleyin hele bir cagirayim ... (içeri girip kapiyi ceker)
Yaklagib 2 dakika gibi bir süre sonra kapi tekrar acilir .
Salih amcayi gorunce bu kadar sevinecegim aklima gelmezdi amk . elimizden gelse sarilicaktik dedemiz gibi .
Salih amca bizi içeri buyur etti .
Ayakkabilarimizi cikarip eve adimimizi attigimizda burnumuza mükemmel yemek kokulari geliyordu .
Ulan öğrenci adamiz yapmayin boyle şeyler .
Salih amca sormasini beklediğimiz soruyu sordu ...
Ac misiniz çocuklar ?
Kemalle birbirimize bakip gulumsedik ulan offf hala burnumda o yemeklerin kokusu ...
Parkesi tahtadan , esyalarinin 50 yillik olduğunu düşündüğüm , çok şirin bir salonu vardi .
Biz kemalle ufak , kumasinin mor renkte olduğu , yastiklari kus tüyü kadar yumuşak olan öğrenci evindeki 20 yillik koltuğun yaninda fazlasıyla zarif ve şık olan koltuğa gömüldük .
Gerçekten gomulduk ama yumusacikti ...
Neyse amk ben yavaş yavaş konuyu acayim düşüncesiyle baslattim muhabbeti...