cinlerle geçen 6 senem

babam doktorlarla konuşmaya dışarı çıktı, annemle kaldık başbaşa, ben başladım anneme ve o çingen'e sövmeye. hepsi senin yüzünden geldi başıma dedim beyler. hayattaki en büyük pişmanlığım budur. keşke demeseydim lan oyle. o çingene ettiğim hakaretlerden bile daha buyuk bu. kadın oturdu, başladı ağlamaya, içten, sessiz sessiz, hıçkıra hıçkıra, hiç acımadım o an ona. ama şimdi sorsanız ne zaman aklıma gelse bende oturur ağlarım lan niye öyle dedim diye. neyse, annem bi yandan agliyor bi yandan ozur diliyor bi yandan bilemedim diyor bi yandan da keske oyle sert cikmasaydin o kadina diyor. iyice dellendim bende yine basladim kufur etmeye, neyse sakinlestirdi beni herseyi anlatmami istedi. ilk defa anneme anlattim neler yasadigimi neler gordugumu. daha da kahroldu. yerin dibine girdi resmen.