sözlüğün ilk interaktif zombi hikayesi

olaylar kafalarında şekillenmeye başlamıştı yavaş yavaş. 'demek ortada bir hastalık var ' dedi bop sessizliği bozarak. ' hasta olanlar delirip hastalığı başkalarına bulaştırıyor. ısırarak... kuduzdur belki. delidana falan?'. 'öyle değil bence' dedi mugibi. 'hepimiz gördük beyler erken ölmüştü nefes almıyordu hareket etmiyordu ama 5 dk sonra o kadar olaya rağmen karşımızda duruyordu'. 'ne demek istiyorsun' dedi hallowen, 'düşündüğüm şey değildir umarım'. mugibiyle göz göze geldiler. 'yok artık saçmalamayın dıbına koyiyim' diye lafa girdi rakat hallowen ve mugibinin aklından geçeni anlamıştı. 'başka açıklaman var mı kardeşim? önce asker sonra erken. tesadüf mü sence bu saçmalık?' dedi mugibi. onları bop susturdu. 'mugibi haklı beyler. zamanlamasına baksanıza olayın; önce filmler bizi buna hazırladı sonra televizyon dizileri, bilgisayar oyunları. illuminatinin fal kartl... '. 'ya herşeyi illuminatiye bağlamasan şaşarım anasını satıyım' diye kesti hallowen. rakat karıştı sonra tartışmaya 'beyler ne olduğu fark eder mi? yiycek yemeğimiz yok suyumuz yok . bi bıçaklar bi de sopa var. ananı gibiyim tabancayı unuttuk!!!'. bop elini beline attı bunun üzerine, barettayı diğerlerinin görebileceği şekilde salladı 'olum bende bunu unutcak göz var mı lan giberler. ama rakat haklı, ne olduğunun önemi yok. ac acına ölmeden yiycek bişeler bulalım biran önce' dedi. havanın aydınlanmasına 2 saat kalmıştı ki 4 arkadaş apartmanın önünden temkinle ayrıldı. adımları yavaştı ve mümkün olduğunca sessiz olmaya çalışıyorlardı. 'beyler 4-5 sokak aşşağıda ufak bi tekel var. şansımız varsa 3-5 bişe buluruz' dedi bop. önceden dediğim gibi mugibiyle bop komşuydu ve bu muhiti iyi bilirlerdi. bopun bu lafı üzerine diğerleri onu izlemeye başladı. sokak çok sessizdi. arada kulaklarına uzaklardan can hıraç feryatlar ve ağlamalar geliyordu ama bu onların durumlarına pek yardımcı olmuyordu. karanlıkta sessizce yürümeye devam ettiler