kütüphanedeki acı anım

"sanırım içlerinden biri bizim oradaki kütüphanede çalışan ahmet abi" dedim. " dediğim gibi boş ver sen ilgilenme bu işlerle seni düşünüyorum" dedi. belimi biraz daha sıkarak başını omzuma koyup yürüdük. ondan sonra onu eve bıraktım. kendimde sonunda eve geldim direk çekyata yatıp kumandayı elime aldım. saat 22:30 olduğundan bir şey yoktu. karnımın gurultusu kulağıma kadar geldi. kalkıp kendime sucuk ekmek falan hazırladım. yanınada kola. oturdum televizyon karşısına güzelcene yedim. ondan sonra aklıma yine ahmet abi geldi. kimdi acaba bugün ki tartıştığı adam diye düşdüm. acaba bu kağıtla bir ilgisi var mı diye de aklımdan geçirmedim değil. bunları düşünürken uyuya kalmışım saat sabahın 11:00 çok fazla uyumuşum. kalktım yine her zamanki gibi kendime hazırladığım kahvaltıyı hazırladım. kahvaltıyı yaptıktan sonra biraz dışarıda gezdim. en sonunda yine ayaklarım beni kütüphaneye zütürdü.