bir erkekten arkadaş olmayacağını anladım

Biz tanıştıktan birkaç ay sonra ben başkasıyla birlikte olmaya başladım. Allahım, gerçekten güldüğümü ve mutlu olduğumu hissediyordum. Huzurun tadını alabiliyordum ve daha önce hiç böyle olmamıştım. Yine sosyal ortamda tanışmıştık ve benim yaşadığım sehirde oturuyor normalde ama ailevi sebeplerden sehir dışındaydı o sırada. Her neyse.
Hiç gülmek istemediğiniz halde sırf gülmek zorunda olduğunuz için kahkahalar attığınız zamanlar olmuştur. Mutluymuşsunuz, iyiymişsiniz ve her şey yolundaymış gibi davranmaya çalışıp güldüğünüz hatta kahkaha attığınız zamanlar.. Ben de öyleydim ama sevgilimleyken çok rahattım. Gerçekten gülüyordum. Hatta ona bakarken bile içimden gülmek geliyordu. Geceleri yatağa girerken gelen o rahatlık, heyecan ve kıpırtılar ilginçti. Ertesi gün için heyecanlanır oluyordum hep.
Birkaç ay geçti. Ama önce karıştırmamanız için sevgilime ve abi olarak gördüğüm kişiye isim vereyim.
Sevgilim mert, abi olarak gördüğüm enes diyelim.
Mertin işleri yoğunlaşmıştı birkaç ay sonra. Daha az konuşur olmuştuk. Bazen konuşurken çok sert, soğuk, ukala davranıyordu. Kendimi kötü hissetmeme sebep oluyordu. Bazen test ediyordum. Acaba ben yazmazsam ne kadar süre sonra yazar gibisinden. 4-5 gün yazmadığı oluyordu. Yani ben konuşmayı bitirdikten 10 dakika sonra bile özleyip dayanamayıp mesaj atardım. O özlemiyormuş gibi geliyordu. Bazen öyle kötü davranıyordu ki ayrılacak da yolunu yapıyor diye düşünmeden edemiyordum