inci sözlük şiir kitabı

Soğuk karayel estikçe pembeyanaklarının dahada pembeleştiğini hissedeceksin göremeyebilirsin yüzün ve elin donmuş aynan yok belki belki yorgun olduğundan olsada bakmayacaksın ama bu rüzgarı seviyorsun yürüyorsun yürüdükçe yüzündeki bakışlar ketumluğunu yitiriyor.
Bu kışın soğuyla yeşilinin ferini kaybetmiş ağaçlardan çocukluğunda salıncak kurduğun ağacı seçiyorsun.
şimdilerde salıncak kurduğun dalları yok zaten sende o eski çocuk değilsinki dübine oturuyorsun sırtını ağacına veriyorsun soldan ve sağdan geriye doğru ağacını kavrıyorsun oda yaşlanmış oda üşümüş başını geriye yaslıyor gözlerinden yaşlar akmaya çabalıyor ama o kadar soğukki damlalar gözlerinden bile damlayamıyor
gözlerini kapatıp açsan o damlalar dökülecek biliyorsun ve kaskatı vücudun bir anda üşümeye başlıycak titriyeceksin kontrolünü kaybedeceksin
ve yanında yokki o
şimdümi? Diye soruyorsun kendine, bitirmeli miyim diyorsun şimdi ağlasam soğuğu iliklerime kadar yalnızlığı kalbimin en ücra köşelerine kadar alsamda bu iş bitse mi diyorsun
biranda hıçkırarak ağlamaya başlıyorsunki oa anda gözlerin kapanıp açıldığı o bir saniye sonrasında
dünyan bambaşka bir yer
eflatun rengi yaprakları olan bir ağacın altındasın senin ağacın hissi veriyor ama senin ağacın çam ağacıydı bu kiraz olsa gerek yoksa şeftali miydi?
dönüp gözlerine bakıyorsun uçurumların diplerinide okyanus çukurlarınıda soyu tükenmiş kuşlar cennetinide görüyorsun
seni seviyorum diyor yanağını yanağına yaslıyorsun ve sonsuza kadar hiç bitmiyor...