ne kadar boktan bi dunya

bir gecede değişmeyen hayatımız ve yemek kuponlarimiz var.
kravatlarimiz ve pahalı ayakkabılarimız var,
adına aşk dediğimiz duygularımız ve sevistigimiz kadınlar var.
uykusuz geceler ve otumuz var.
çalışıyor, çabalıyor ve sonunda tanrı ve sistem tarafından intihara sürükleniyoruz. üstelik bu ölüme kader deniliyor.
peki neden ?
neden çalışıyor ve uykusuz kalıyoruz ?
neden eşcinselleri dışlıyor, onların hemcinsleriyle sevismelerini önlüyoruz ?
bizler kimiz ? değerleri olan insanlar mi ?
hayır değiliz.
bizler,
sınırları içerisinde düşünen balçıklariz,
oksijen, sperm ve yumurtalık urunuyuz.
ruhumuz veya bizi hayatta tutan bir ruhani güç yok.
artık kabullenmeliyiz,
bizler kimseyiz, hiç kimse.
degerimiz yok,
sadece 7 milyarlık,bir avuç kalabalıktan ibaretiz.
yara izleri ve yumruklarimizi alıp,
bu dünyadan gideceğiz.