size en boktan günümü anlatayım mı

lan koskoca kadıköy'ün ortasında ayakkabısız kaldım.o zamanda öğrenciyiz tabii ; cepte ne kadar para olacak ? şimdi olsa gidip alayım bi yerden ayakkabı da o zaman durum öyle değil.

camiide siyah çoraplı 42 numara ayaklarım ile mahsur kaldım.son çare pederi arayacağız , gelip alsın arabayla. aramızda geçen konuşma başlı başına bir kaos zaten amk.

ben : baba ayakkabıları çaldırdım gelip alsana beni.
babam : sen kadıköy'de değil misin ?
ben : evet
babam : oğlum gerizekalı mısın koskoca kadıköy'de ayakkabıları nasıl çaldırdın ?
ben : ya namazdayken zütürmüşler.
babam : ulan sen hayatında namaza kaç kere gittin de kadıköy'ün ortasında camiiye gidiyorsun ?
ben : ya girdik işte , mahsur kaldık gel amk.
babam : gibiyim yapacağınız işi.iki dangalak çıkmışsınız ayakkabılarınıza bile mukayet olamıyorsunuz.

muallaknin son cümlesi ağırıma gitmedi değil hani.bir de üzerine çat diye suratıma kapattı pekekent. suratıma telefon kapatılınca çıldırırım ben.