size en boktan günümü anlatayım mı

neyse uyduk bunun aklına girdik namaza. etrafımda gördüklerimin yaptıklarını yapıyorum ama çok canım yanıyor. eğilip kaldıkça yüzümde acı bi ifade. içimden "lan düştüğümüz hallere bak" diye söyleniyorum bi yandan.o kadar acı çektim ki sanki 60 rekat namaz turladık gibi gelmişti.

yat kalk yat kalk derken artık bitti çıkıyoruz.

benim bu kuzenim ağır salaktır. böyle el şakaları olsun , salak salak espriler olsun bayılır. kapının önüne geldik ve bunun yüzünde salak bi ifade var. bana "ayakkabıların yok" diyor.

inanmadım tabii ; "çıkar lan ayakkabıları salak" diye falan geçiştiriyorum , kabullenemiyorum. daha 1 hafta olmamış lan alalı ; bembeyaz parlıyordu daha.

bu yok dedikçe sinir katsayım artıyor tabii. bakınıyorum sağa sola cidden yok ulan ayakkabılar.