toplumla iyi geçinen biriyim

Bu ortamda sevilen biriyim. Güzel. Etrafımda erkekten çok kız arkadaşlarım var sanki. Üstünlük sayısal mı çenesel mi kavrayamıyorum. Bana dertlerini açıyorlar fırsat buldukça. Ortama selam verip sonra bana selam veriyorlar. Çok zorlanıyorum dönen tekmelerle ortamı kan gölüne çevirmemek için, ama burası "kaçış yeri". Boyutlar arası kurtarılmış sabit bölgem. Burda her şeyi "aynı" göstermem gerek. Sürüklenerek çay içmeye zütürülüyorum kızların ikisi tarafından. Hep sen beni taklit etmeye çalıştın mal herif. Şimdi sıra bende... kolay lan aslında.

Değil lan. Valla değil. inanasım gelmiyor dıbına koyayım. Yahu çözümünü bulmak için yarım saniye düşünmeyeceğim konuları anlatıyorlar dert diye. Ona da bu yüzden hoş geliyordu biliyorum. Çok kolay bişey, ama takdir alıyorsun. Ne ala. Sonra "evren beni görüp öyle olmaz bin domal bakayım" dedi diye yorumlayalım amk. Ama sorun, sorunları değil. Zor olan bunlara katlanmak. Burada benim ne dediğimin, ne söylediğimin hiçbir önemi yok. Nerdeyse her sorularına vereceğim ortak cevabın ne olduğunu onlar da biliyorlar. Onların istediği, bunu bir kerede, emince söyleyen olgun adama karşı konuşmak. Onların istediği bu sorunlara sahip olacak kadar büyük oldukları hakkında bir ritüel yaşamak. Kendi beyinlerini gibmeyi bu yüzden sever kadınlar. Arzulanan çılgın kaltaklar. Bir sürü maymunun ıslak hayali. Boş günlerine macera.