1. 1.
    0
    Ben onu daha önce hiç hatırlamasam da o ilk tanışmamızı her zaman şu şekilde anlattı. Birinci sınıfta olduğumuz zamanlar kantine gelmiş tükenmez kalemi olan kimse var mı diye seslenmişim. O vermiş kalemini bana. Hatta birde şaka yapmış şakayı hiç hatırlamazdı. Çok kötü laf vurmuş rezil etmişim çünkü kendisini. Bu yüzden seninle tanışana kadar ne zaman seni görsem başımı çevirirdim gıcık herif geldi diye derdi. Ben de gülümser e yavrum o gıcık olduğun adama aşık oldun ya lan derdim. Gülerdi gönül bu ota da konar taka da derdi ve eklerdi. Benimkisi taka konmuşsa suç benim mi sevgili der. Gülümseyerek yanımdan kaçardı. Beni sevmeyi taka konmak olarak tanımladığı için her zaman kızardım. Ama o sadece gülerdi…
    ···
   tümünü göster