toplumla iyi geçinen biriyim

Tanışıyoruz. Kendinden bahsediyor. Sabırla dinliyorum. Karşımda anormalliğini tüm normalliğiyle anlatan biri var. Sıra bana geldi, meraklıca bakıyor gözleri, ama "galibiyete" değil bu merakı. Sadece bana.
"Ben de normal biriyim. Pek derdim yok. işte sadece hesap zütüme gireceği zaman çılgın bi adama dönüşebiliyorum."
"Hah fark ettim. içinde yıkım dolu bi isyankar var belli heheh." -ulan o kadar da saf ayağına yattık. Tabi ya, senin gibiler anlar. Yükleri yüzünden etrafına bakamayacak kadar kambur duranların göremediklerini görebiliyorsunuz siz. Diksiniz çünkü.
Yemeğimizi yiyoruz. Geyikler şakalar espriler falan. Bütün günü beraber geçirmiştik. Sokaklarda anlamsızca yürüdük akşama kadar. Konuşacak şeyler bulmada birbirimize şaşırdık. Susmayışımıza. Sekerek yürüyordu arada. Benim yürüyüş hızıma yetişmek için ara ara depara kalkması gerektiğinden bahsedip yarılıyorduk. Sigaraları değiştik. Söylediğine göre camel sevmiyordu. O gün çok sevdi.

Ben onunkini yine de sevemedim amk.