kimse ırkını seçemez

mustafa kemal in hizmetkarı cemal granda'nın mustafa kemal in uşağıydım isimli kitabından

bir gün çankaya'da eski köşkte selanikli berber mehmet ve berber rıdvan'la antrede oturmuş konuşuyorduk. berberlerin ikisi de atatürk'ün hemşehrisi olduklarından kendilerini imtiyazlı sayarlar, yüksekten konuşurlardı. bu şekilde -şaka da olsa- böbürlenerek dolaşmalarına çok içerlerdim ama yine de renk vermemeye çalışırdım. o gün yine zayıf tarafımı bulmuşlar, bana şakadan takılıyorlar: 'biz selanikliler olmasaydık, siz kurtulamazdınız... ' diyorlar, ben de cevap olarak: 'biz kendi kendimizi kurtardık. selanikliler'e ihtiyacımız yok. hem selanik'ten çıksa çıksa yahudi çıkar... ' diyordum.

o sırada merdivenleri yavaş yavaş inen atatürk'ü görmemiştik. konuşmalarımıza istemeyerek kulak misafiri olmuş ki, o akşam sofrada bir selanikli olan nuri conker'e damdan düşer gibi sordu: 'nuri bey selanik'ten ne çıkar?'

o anda beynimin karıncalandığını duyar gibi oldum. demek korktuğum başıma gelmişti. atatürk konuşmalarımızın hepsini duymuştu.
nuri conker atatürk'ün nazını çektiği, kaprislerine katlandığı eski bir çocukluk arkadaşı olduğu için aklına eseni söylemekten çekinmeyen biriydi.
bu nedenle de ciddi ciddi 'sen çekil de biraz da biz başkanlğı yapalım' diyecek kadar ileriye gittiği zamanlarda bile atatürk gülüp geçer, işi şakaya boğardı. fakat bu seferkinin şakaya gelir yanı yoktu.

nuri conker, sanki bütün konuştuklarımızı biliyormuş da, beni korumak istercesine; 'bol yahudi çıkar paşam' demesin mi?

bunun üzerine atatürk yüzünde alaylı bir gülümsemeyle daha önce kulağına çalınmış dedikoduların tümüne karşılık verdi:

'benim için de bazı kimseler -selanik'te doğduğumdan- yahudi olduğumu söylemek istiyorlar. şunu unutmamak lazımdır ki, napoleon da korgibalı bir italyandı. ama fransız olarak öldü ve tarihe fransız olarak geçti. insanların içinde bulundukları cemiyete çalışmaları lazımdır.'